Głos w dyskusji o gaciach, krzyżach, rybach...

 Niektórzy badacze wspominają o białoskórych i niebieskookich faraonach, nie będę jednak ryzykował twierdzenia, że byli to nasi przodkowie słowiano-aryjscy.W tym poście pojęcie barbarzyńców  zawężam  do starożytnych Egipcjan. I choć mieli większą wiedzę od Greków 

i Rzymian..., podobno twórców zachodnioeuropejskiej cywilizacji, określani byli mianem barbarzyńców. Może dlatego, że   nie chcieli się nią  z nimi dzielić...??? Nie będę jednak analizował astronomicznych, matematycznych, inzynierskich lub żeglarskich osiągnięć mieszkańców północnej Afryki. Przypomnę jedynie  wiedzę socjotechniczną sprawowania władzy ubraną w reguły i przekazy religijne.W naszym kraju duża grupa inteligencji  świeckiej i duchownej uważa, że posiada monopol na głoszenie objawionej prawdy bożej. I , że jest to prawda objektywna . Osobiście nie przeszkadza mi czyjeś umysłowe samozadowolenie, szczególnie, że przez większość życia też rozleniwiałem się w ciepełku sianka z bożonarodzeniowej szopki . Ale w czasach, gdy  papież Franciszek prosi swoich współwyznawców, aby zrozumieli, że "rzeczywistość jest silniejsza niż idea", koniecznością jest zmierzenie się z rzeczywistością chrześcijańskiego pogaństwa. A badacze postarali się o dość obszerną literaturę porównawczą i ...artefakty. Wniosek :chrześcijańskie pogaństwo jest religią, ideologią, ideą władzy publicznej. Ta może być w praktyce dobra lub zła...Jaka jest w naszym kraju?

 

 

 

Amulet z  3. wieku pne. Przedstawia ukrzyżowanego człowieka, napis mówi, 

że to Orfeusz, Bacchus (jeden z pseudonimów Ozyrysa-Dionizosa).

 

 

 

Gest z katolickiego nabożeństwa obok kaananejskiego uwielbienia Baala -boga Słońca



 

Poniżej fragmenty uzasadniające twierdzenie,

  że chrześcijanstwo , to egipskie pogaństwo.

 

 

link   OZYRYS-CHRYSTUS I MADONNA-IZYDA

 

edług najstarszych mitów egipskich Ozyrys był starszym synem Geba, boga ziemi, i Nut, bogini nieba. Królował w Egipcie i nauczył ludzi rolnictwa i sadownictwa. Brat Ozyrysa, zły Set, zabił zdradziecko boga-króla i zagarnął tron. Ciało swego męża odnalazła Izyda i opłakiwała go. Ozyrys w cudowny sposób zmartwychwstał, nie chciał jednak pozostać na tym świecie, udał się do podziemnego królestwa zmarłych, by zostać tam królem i najwyższym sędzią.

 

 dolinie Nilu powstał już, przed ponad pięciu tysiącami lat, mit boga cierpiącego i umierającego jak człowiek; boga, który śmiercią swoją zwyciężył śmierć i zmartwychwstał; boga, który po zmartwychwstaniu włada w "królestwie zmarłych" i króluje na "tamtym świecie". Dla prostego Egipcjanina bliski i zrozumiały był kult Ozyrysa, w nim szukano ukojenia. W Ozyrysie, który poznał zło i smutek życia, przeszedł mękę śmierci, widział ten lud swego obrońcę i opiekuna.

 

hrześcijaństwo powstało na terenie Imperium Rzymskiego, początkowo wśród biedoty i niewolników: przyciągał ich "demokratyzm" nauki Chrystusowej, obietnica zbawienia, zapowiedź zmartwychwstania i rajskiego życia po śmierci. Cechy chrystianizmu wywodzą się z egipskiego korzenia.

 

łęboki związek z mitem ozyriańskim widoczny jest w wielu obrzędach kościelnych nabożeństw, szczególnie w tak ważnych, jak święto zmartwychwstania. Urządzając misterium ku czci cudownie zmartwychwstałego Ozyrysa, uroczyste procesje Egipcjan kierowały się do Nilu w poszukiwaniu ciała martwego boga. Oczywiście go nie odnajdywano, ale oznaczało to, iż -bóg-człowiek zmartwychwstał. W kościele chór intonuje radośnie: "Chrystus zmartwychwstał."

 

ównież mit boskiej małżonki Ozyrysa - Izydy znajduje swoje odzwierciedlenie w religii chrześcijańskiej. W mitologii egipskiej występuje ona przede wszystkim jako kobieta-matka kochająca bezgranicznie swego, cudownie zrodzonego, syna Horusa. (Izyda odnalazła ciało Ozyrysa, opuściła się nań w postaci sokolicy i w cudowny sposób poczęła Horusa.) Miłość macierzyńska jest uczuciem głęboko ludzkim, przez wszystkich zrozumiałym, jego uosobieniem była Izyda, co czyniło ją patronką egipskich matek. Kult jej był nadzwyczaj popularny i czczono ją wszędzie.

 

 VI-V wieku p.n.e. kult egipskiej bogini-matki przenika do Grecji. W miastach helleńskich powstają świątynie Izydy. W r. 333 p.n.e. zezwolono egipskim kupcom na zbudowanie świątyni nawet w Pireusie, porcie Aten.

 

koło II w. p.n.e. kult Izydy przenika poprzez kolonie greckie na Sycylii i w południowej części Półwyspu Apenińskiego na teren Rzymu. Na terenie całej Italii, nie wyłączając Rzymu, powstają świątynie, kaplice, ołtarze. Stopniowo kult ten ogarnia rzymskie prowincje. Nie tak dawno odnaleziono świątynię Izydy na terenie Węgier. Bogini-matka była opiekunką osady Lutecja, obecnego Paryża.

 

awet po przyjęciu przez Francję chrześcijaństwa posąg Izydy, uznanej za świętą, stał do r. 1514 (!) przy murze południowym opactwa Saint-Gernain-des-Pres. Wniosek z tego taki, że w centrum Francji Izyda była popularna o dobre tysiąc lat dłużej niż w Egipcie, gdzie kult jej wygasł w V w. n.e.

 

zięki genialnej sztuce Starożytnego Egiptu obraz Izydy był opiewany i rozsławiany, przy czym właśnie sztuka egipska, po raz pierwszy na świecie, stworzyła pełen poezji symbol macierzyństwa, przedstawiając kobietę z dzieckiem na ręku. W sztuce Egiptu Izyda z reguły przedstawiona jest w postaci matki karmiącej piersią Horusa lub trzymającej go na kolanach.

 

 

ic więc w tym dziwnego, że ukształtowany w Egipcie ideał kobiety-matki wywarł poważny wpływ na ikonografię Matki Boskiej, przedstawianej zwykle z Dzieciątkiem na ręku.

 

 

o ikonografii chrześcijańskiej przeniknęły również wyobrażenia egipskie o Sądzie Ostatecznym. Ozyrys, podobnie jak i Chrystus, nie wraca na ziemię po swym cudownym zmartwychwstaniu, ale udaje się do świata pozaziemskiego, do świata zmarłych. Tam Ozyrys włada egipskim rajem.

 

 tym raju zmartwychwstanie każdy Egipcjanin, by żyć życiem wiecznym w świecie, w którym nie ma biednych i bogatych, w którym wszyscy są równi i szczęśliwi... Ale, aby dostać się do tej ziemi obiecanej, na te pola szczęśliwych, trzeba mieć serce bez grzechu. Udowodnić to musi dusza zmarłego.

 

dea Sądu Ozyrysa wywarła ogromny wpływ na pojęcie Sądu Ostatecznego w chrześcijaństwie. W celu sprawdzenia, czy serce ludzkie jest grzeszne, bogowie Anubis i Horus ważyli to serce na wadze stojącej w sali, w której Ozyrys sprawował swój sąd nad duszami. Wiadomo, jak duże znaczenie ma waga sprawiedliwości w chrześcijańskich kazaniach o życiu pozagrobowym. Ale nie tylko dogmaty, przypowieści, pojęcia raju i piekła, "zmartwychwstania" czy "Sądu Ostatecznego" zapożyczył antyk i średniowiecze ze Starożytnego Egiptu.